Wednesday, July 25, 2007

¡Qué grande é Andres Solo!


Sí, Andrés Solo es un crack, no hay más que ver sus videos.


Entre queimada, licor café y estrella, misturado con Vaya Semanita,Lendakaris Muertos pasando por Borja e cheo do aquel de Aduaneirosssem fronteiras.


Thursday, July 12, 2007

Tululo III

Mi primo Andrés me envió un pdf que contenía un escaneo del articulo del periodista Francisco García Perez, evidentemente nada más leerlo lo he plasmado aqui.Gracias, primo-San

La profesora echó un vistazo por el ventanuco desde el que se divisaba una esquina de La Caleta de Cádiz. Daba clase en un colegio de la provincia, y, aunque era sevillana cerrada, los gaditanos le encantaban. Encima de la mesa de su estudio, unos cien exámenes para corregir. No se dejó invadir por la pereza, se sirvió un té frío y se sentó a la tarea. Antes, una última ojeada a la luz inmensa sobre el mar.

Los ejercicios, 4.º de la ESO, trataban sobre las lenguas peninsulares y alguna cuestión de cultura general que había conseguido ir metiendo con calzador a los chavales: un poco de arte, unas pinceladas de historia.

Leyó el primero: «Los versos utilizados en España antes del Renacimiento eran, mayormente, el dodecaedro y el octoedro». ¡Virgen Santa del Rocío! Tachó la respuesta, pero incorporó un «jajajá» con el rotulador rojo en el margen. No se desmoronó. En el tercero de los folios, se afirmaba literalmente: «El euskera es una lengua bilingüe». Se quitó las gafas, se masajeó las sienes: no podía ser cierto. Pero lo era, porque, según otro alumno: «El euskera se cree que llegó del Cáucaso [sic] con una familia de inmigrantes». Y todo ello, claro, escrito en lo que quería ser un andaluz fonético. Por ejemplo: «El gallego es de origen griego derivado del latín», que aparecía como «er gayego e dorihen jriego deribao der latín».

De pronto, una respuesta le hizo fijar su atención de modo especial: «Tululo III». Allí estaba, como contestación a la pregunta número 12. «Tululo III». ¿Tululo Tercero?, se preguntó, ¿pero cuándo hablé yo de un Tululo Tercero? ¿Qué habría entendido aquella alma cándida? Preocupada, repasó la lista de reyes, de papas. ¿Tululo Tercero? ¿Acaso había querido decir Tululo Tres? Es posible, pero ¿quién es Tululo Tres, en todo caso? Ya está, pensó, este elemento metió aquí a algún cantante de moda o a algún personaje de «Gran hermano», a algún Camilo Sesto moderno, armándose un taco. Se preparó otro té, más frío aún. Sonrió recordando aquel gazapo de un periódico que puso como pie de foto «Inocencio Díez» bajo una reproducción del retrato velazqueño del Papa Inocencio X.

Ahí fue cuando se le encendió la bombilla. Recordaba, en efecto, haber explicado algo de pintores famosos en una de las clases. Recordó enseguida que había insistido mucho en que prestaran atención, que aquello iba a ser asimismo materia de examen, que guardaran silencio. Sí, incluso había llevado diapositivas al aula. La intuición le fue creciendo dentro como un irresistible golpe de mar. Algo tenía que ver el «Tululo III» de los demonios con aquella jornada. Algo, pero qué. Agitada, fue en busca de la cartera donde guardaba las preguntas del examen que había puesto. Encontró la de marras y aún quedó más perpleja. La había formulado así: «Escribe el nombre de algún pintor francés famoso». Y Tululo III ¿qué tenía que ver con eso? Ella misma fue repasando en su memoria los artistas franceses: Monet, Manet, Pissarro, Sisley, Morisot, Delacroix, Renoir, Cézanne, Gauguin.

Cuando cayó en la cuenta, hubo de sentarse de golpe en el sofá. Aquella clase se le vino al punto, imagen tras imagen, palabra tras palabra: «A ver, niños, hoy vamos a estudiar a un pintor muy bohemio y muy bueno que se llama Toulouse Lautrec». Y, claro, ¿cómo pronuncia esa frase una sevillana adoptada por Cádiz? Muy sencillo: «Vamo a estudiá a un pintó mu bohemio y mu güeno que ze yama Tululotré». Y el niño, sabedor de Felipes III, de Carlos III, de Abderramanes III, de tanta gente que ha sido III en la historia, no tuvo duda al copiar en su cuaderno el nombre del artista: «Tululo III». ¡Ole y ole, chaval!

Wednesday, July 11, 2007

Wolverine's Fado




Al menos no han traducido al portugués Wolverine...¿cómo se dirá en dicho idioma carcayú o glotón?

Ando Borracho

Pero ay que caray...
que retraidora mujer.

Ando borracho
de celos y sentimiento
porque ayer tarde
yo vi a mi vieja enojada
quien era ese vato
que ayer te tenia abrazada.
Pero ay que caray
que retraidora mujer.



A mi que me importa
que en tucasa no me quieran
a mi no me importa
que naiden me pueda ver.
sirvame una copa
señorita cantinera
Pero ay que caray
que me quiero enborrachar.


Tu tienes la culpa
que yo de borracho viva
tu tienes la culpa
que yo de borracho muera
sirvame otra copa
señorita cantinera
que quiero olvidar
la traicion de esa mujer.

Tuesday, July 10, 2007

El arte del fuch fuch

A este rapaz tiñan que premialo pola sua aportación ó sexo seguro...¿no tes metodos anticonceptivos? Pois escoitade o que fai o rapaz...¿non hai chubasqueiro? Sexo seguro





Enton marchamos, marchamos á playa fluvial, e chegamoa ali, traballa traballa, traballa e tal, enton
as bragas sairon, e dixo tes condons? non teño e dixo eu tampouco, eu tampouco teño Enton, eu chupocha a ti un pouco e ti fasme algo así cos dedos
E xa está.Entón eu comencei metendo un dedo e fuch fuch fuch A tipa tiña unha conaza da virgen, unha conaza que sacaba a impresión, e un matorral de pelos que iso coitaba. Pediame mais mais, metín dous, metín dous porque metin dous e o final catro, me cajo en dios